SUGARFREE
Kraków, 15.04.2023 - 30.04. 2023
ARTYSTA:
PIOTR BUJAK
PIOTR BUJAK
Baza tworząca gumy do żucia zawiera między innymi elastomery, parafinę,woski naftowe, polietylen a także poliizobutylen czy butylohydroksyanizol. Żujemy więc dobarwiony, posłodzony i aromatyzowany plastik, który nie rozpuszcza się w wodzie, ani w sokach trawiennych. Nie ulega biodegradacji, dzięki czemu zyskuje w naszym ekosystemie rodzaj nieśmiertelności.
Od połowy XIX wieku, gdy rozpoczęła się w Stanach Zjednoczonych ich masowa produkcja, gumy stały się synonimem amerykańskiego stylu życia. Podróżowały po całym globie, podążając za biznesmenami i żołnierzami niosącymi nowy światowy porządek. Mimo swej plastyczności, guma do życia pozostaje trwała. Można formować ją w nieskończoność, a ona pozostanie cudownie plastyczna i podatna na manipulację.Na zrealizowany w Japonii cykl „Sugar-free” składa się kilkadziesiąt czarno-białych fotografii, których wybór prezentowany jest na wystawie. To rejestracje działań plastycznych, które określić można przewrotnie studium rzeźby.
Artysta formuje układy i faktury, które oddziałują na nas niczym test
Rorschacha, ewokując nagłe i zaskakujące skojarzenia. Przyjmują one nasze projekcje i – już po zastygnięciu w fotograficznym kadrze – ciągle doznają interpretacyjnego przekształcania.
Te tymczasowe mikro-rzeźby, łączą w sobie to, co syntetyczne z tym, co biologiczne. Są mieszaniną tworzywa sztucznego i śliny budującą enigmatyczną opowieść rozgrywającą się na granicy porządku politycznego i estetycznego.W absurdalny sposób monumentalizując to, co marginalne, prace Bujaka prowokują pytania o mechanizmy konstruowania tożsamości i dyscyplinowania społeczeństw, ale również procesy hierarchizacji wizualnej rzeczywistości.
Od połowy XIX wieku, gdy rozpoczęła się w Stanach Zjednoczonych ich masowa produkcja, gumy stały się synonimem amerykańskiego stylu życia. Podróżowały po całym globie, podążając za biznesmenami i żołnierzami niosącymi nowy światowy porządek. Mimo swej plastyczności, guma do życia pozostaje trwała. Można formować ją w nieskończoność, a ona pozostanie cudownie plastyczna i podatna na manipulację.Na zrealizowany w Japonii cykl „Sugar-free” składa się kilkadziesiąt czarno-białych fotografii, których wybór prezentowany jest na wystawie. To rejestracje działań plastycznych, które określić można przewrotnie studium rzeźby.
Artysta formuje układy i faktury, które oddziałują na nas niczym test
Rorschacha, ewokując nagłe i zaskakujące skojarzenia. Przyjmują one nasze projekcje i – już po zastygnięciu w fotograficznym kadrze – ciągle doznają interpretacyjnego przekształcania.
Te tymczasowe mikro-rzeźby, łączą w sobie to, co syntetyczne z tym, co biologiczne. Są mieszaniną tworzywa sztucznego i śliny budującą enigmatyczną opowieść rozgrywającą się na granicy porządku politycznego i estetycznego.W absurdalny sposób monumentalizując to, co marginalne, prace Bujaka prowokują pytania o mechanizmy konstruowania tożsamości i dyscyplinowania społeczeństw, ale również procesy hierarchizacji wizualnej rzeczywistości.
